Księga 1, rozdział 8

Z góry przepraszam za swoją długą nieobecność, po prostu nie miałam weny. Gdyby nie pomoc Ani chyba bym tego nie napisała, dziękuję ;* mam nadzieję, że rozdział się spodoba :)
_________________________________________________________________________________
w poprzednim rozdziale: Rozdział 7
tworzyć pomogła mi piosenka: New Divide

Rozdział 8

Madison ubrała swoje dresy i związała niedbale włosy, a następnie poszła do kuchni. W radiu akurat leciało New Divide. Mad wzięła do ręki miskę, żeby zrobić sobie płatki nucąc przy tym. Nagle dźwięk radia zagłuszył dzwonek do drzwi. Madison otworzyła i zobaczyła Brada.

- Madison nie ma czasu, zakładaj kurtkę i jedziemy!

-Zaraz, gdzie mamy jechać? Co się stało? Dlaczego jesteś taki zdenerwowany?

-Chester'a reanimowali! - mówiąc to Brad czuł się winny za to wszystko. Za to, że Madison przeżywa koszmar, za to, że Chester leży teraz w szpitalu z zagrożeniem życia i to tylko, dlatego, że pojechał wtedy do Mad.

Dziewczyna, pobiegła spanikowana w stronę samochodu Delson'a, on zaś szedł daleko za nią, patrząc w ziemię. - Brad, pośpiesz się ! 

- Przepraszam Mad... - Dziewczyna spojrzała na niego pytająco po czym wsiadła do samochodu od strony pasażera. 

- Za to.. że Chester jest w szpitalu... - powiedział, siadając obok, od strony kierowcy.

 - Bradford, ogarnij się, i jedź szybko do szpitala, i przestań mnie w końcu przepraszać, to nie twoja wina.

-Masz rację, teraz najważniejsze jest, żeby Chester przeżył

Mad zamyśliła się i zanim się obejrzała znajdowali się przy szpitalu. Pobiegła szybko w stronę drzwi, a Brad za nią. Weszła do sali Chestera, a w tym czasie Brad rozmawiał z chłopakami. Chester leżał nieprzytomny minął chyba z miesiąc i do tego dzisiaj prawie umarł. Mad gdy go zobaczyła rozpłakała się i usiadła na krześle. Od chwili wypadku codziennie płakała, cała ta sytuacja ją dobijała. Chwyciła Chestera za rękę i pocałowała go w czoło.

-Proszę cię nie umieraj, proszę cię o to. Nie możesz mi tego zrobić. Kocham cię. Rozumiesz? Kocham. - każde słowo wypowiadała coraz bardziej załamana. Nagle Chester otworzył oczy...